طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن
طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن : یک نو اندیشی قرآنی با رویکردی اجتماعی
طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن
نویسنده: سیدعلی خامنه ای
انتشارات صهبا
بریده کتاب:
انفاق یعنی پر کردن خلأها و نیازها… «و مما رزقناهم ینفقون» یعنی چه؟ یعنی مؤمنین آن کسانی هستند که از آنچه ما به آنان روزی کرده ایم، اسم مال در آن نیست؛ از پول هایی که به آن ها داده ایم؟ نه؛ فرق نمی کند، از پولی که دادیم، از عمری که دادیم، از فرزندی که دادیم، از آبرویی که دادیم، از توان جسمی که دادیم، از زبانی که دادیم، از فکر و مغزی که دادیم، از همه ی امکاناتی که دادیم فرمود «ما رزقناهم» از هر آنچه ما به آن ها روزی داده ایم، چه می کنند؟ انفاق می کنند. یعنی به جا خرج می کنند، نه هر خرج کردنی. یکی از نشانه های مؤمن است. ص ۷۴
بریده کتاب(۲):
اساسی ترین نقاط یک فلسفه فکری که الهام بخش یک زندگی فردی و اجتماعی بشود، همین است: «ربنا ما خلقت هذا باطل»…لذا می گوید پروردگار ما، تو این آسمان و زمین را، این همه غوغا را، به بیهوده و پوچی نیافریده ای، سبحانک که تو از این منزه و پیراسته ای که کار بیهوده بکنی؛ پس من مسئولیتی دارم، پس باید راهی را بپیمایم، پس من در مقابل این نظم عجیب و شگفت‌آور، یک نقطه ای هستم و برای کاری. در این قسمت عجیب، یک جایی هم من دارم که اگر آن‌جا را به صورت درست و صحیح، آن عمل را به صورت آن چنانی که تو خواسته ای انجام ندهم، این نظم را خراب کرده ام. ص۹۱
بریده کتاب(۳):
در دین، شما سختی و فشار و صعوبتی هم قرار نداده، فشاری نیست. این قدرها هم سنگین نیست این بار، آن قدرها برداشتنش عذاب و شکنجه ندارد، قابل تحمل است. بر شما در کار دین حرجی، صعوبتی، فشاری قرار نداده، این بار را به شما دادیم برای چه؟ تا چه بشود؟ «لیکون الرسول شهیدا علیکم و تکونوا شهدا علی الناس»؛ مسئول مستقیم شما پیغمبر است و مسئول همه بشریت شمایید. تا پیامبر بر شما گواه و مراقب و دیده بان باشد و شما بر بشریت گواه و مراقب و دیده بان باشید. شما زمامداران بشرید، شما اداره کنندگان بشریتید، شما دیده بانان این قافله اید. ای قافله ساران به خواب نمانید. ص۱۰۷
بریده کتاب(۴):
خواستن خدا یعنی چه؟ شما اگر چنانچه خواستید، تصمیم گرفتید، پای یک سخنرانی هدایتگر و روشنگر نشستید و هدایت شدید، خدا خواسته بود که هدایت بشوید. همین شما اگر تنبلی کردید، اگر سستی کردید، اگر راه فهمیدن را روی خودتان بستید، خدا اراده کرده بود که شما نفهمید. اراده کردن خدا به این معناست که وسایل اسباب عادی پیش آمده یا نیامده، اگر با اراده شما با خواست شما وسایل به علل عادی پیش آمده برای انجام گرفتن این معلول، اینجا خدا خواسته، اگر چنان چه شما نخواستید پیداست که خدا نخواسته؛ نه اینکه نخواستن خدا موجب بشود بشود که شما اراده نکنید، نه، شما در اراده کردن آزادید. خدا نخواسته یعنی علت لازم مترتب نشده، این معنی خدا نخواسته. ص۱۲۶
بریده کتاب(۵):
ایمان باید با تعهد و عمل توأم باشد، تعهد آفرین باشد و زاینده ی عمل و نه یک باور خشک و خالی در دل و در مغز. دیگر این بود که مؤمن متعهد، آن وقتی مؤمن است که ایمانش گاه گاهی نباشد، فرصت طلبانه نباشد، نفع طلبانه نباشد، بلکه همیشگی باشد، همه جایی باشد و همگانی باشد، همه جانبه باشد. ص۱۳۹
بریده کتاب(۶):
به دغدغه ها و وسوسه های درونی دقت کنید که توان فرساتر از عامل های بازدارنده برونی است … این عامل بازدارنده خارج از وجود انسان است. یک وقت هست که از درون انسان را می پوساند، در او تردید ایجاد می کنند، جلوی راه را نمی بندند، راه باز است، اما توان رفتن، اراده رفتن، تصمیم حرکت، امکان تلاش را از انسان می گیرند، این بدتر است. چرا می روی؟ فایده ای دارد؟ شاید نرسیدی، شاید در راه دزدی رسید، شاید گرگ آمد، به چه مجوزی می روی؟ نمی خواهد بروی. این مانع، این وسوسه، این دغدغه بمراتب توان فرساتر است از چوبی که وسط راه بگذارند، بگویند نمی گذاریم بروی. ص۱۴۳
بریده کتاب(۷):
به جای این که سعی تان این باشد که جزء را تمام کنید یا سوره را تمام کنید، سعی تان این باشد که قرآن را بفهمید. همچنانی که در روایت از امام علیه السلام است یا از پیغمبر خدا صلی الله علیه که همت شما حین تلاوت قرآن این نباشد که سوره را تمام کنید یا جزء را تمام کنید.
می خواهد تمام بشود، می خواهد نشود، یک آیه بخوانید؛ با تدبر، با دقت. ص ۱۵
