سو من سه

بچه ها سناریو می­نوشتند؛
ـ مهدوی همچون موسی کلیم است که در میان قومش متحیر مانده است. حال که از آسمان برآنان مائده­ای چون غذای بهشتی فرود می­آید غر می­زنند که ما را مائده­ای زمینی ده!
بعد هم بچه ­ها هرچه دست­شان بود را بالا می­گرفتند که «از اینا از اینا» و می­خوردند.
«عیسی از قومش پرسید اگر من برای شمایان معجزه الهی بیاورم شما آدم می­شوید؟ همگان تایید کردند وتصدیق. چون غذا از آسمان فرودآمد. هیچی دیگه نشد که پا حرفشون بایستند.»
جواد تا قبل از این اتفاق­ها همیشه با این مدل سناریو­های مسخره بچه­ ها همراهی می­کرد. یک­بار حتی گفت:
ـ خدائیش این همه کله ­گنده، این همه معجزه دیدند، بازم حرف خدا رو گوش نمی­دن، اونوقت به مای جوون می­گن: خفه شو گوش کن.

 

دانلود از آپارات نمکتاب

 

سو.من.سه: آدم های متفاوت خواندنی هستند.بخوانید و متفاوت زندگی کنید.

سو.من.سه : نرجس شکوریان فرد

بریده کتاب(۱):

من، همه نگاه­های جواد را می­خواندم. چشمانش یک معرفت خاصی داشت که هیچ­کس نداشت. کافی بود یک­بار از یکی مرام ببیند، بعد اگر هزاربار هم نامردی می­دید تا برایش مرام وسط نمی­ گذاشت نامردی­هایش را تحمل می­کرد. بعد که باهم مساوی می­شدند کلا قید طرف را می­زد. یک­ طور لوطی دلبر بود.

بریده کتاب(۲):

این مهدوی از لپ ­لپ درآمده بود، فرق داشت به موسی قسم، معلم نبود.
اشتباهی آمده بود. همان موقع­ ها هم همراه موسی از کوه طور آمده بود پایین که به خاطر طول عمر کشیده بود به دوره ما.

بریده کتاب(۳):

آدم همیشه باید در صندوق اسرارش یک عتیقه داشته باشد. یک زیرخاکی. تا وقتی ورشکسته شد، وقتی بی­چاره و درمانده شد، برود خاک به سرش ریخته را کنار بزند و پناه ببرد به آن­چه که سرمایه و امیدش می­شود.

بریده کتاب(۴):

مادر و پدرم تفاهمشان مدل خاص خودشان است. تز بزرگشان در آزادی دادن است؛ ان­قدر که بمیری. البته بفهمی و بمیری. من حوصله فهم ندارم. الان آزادی ­طلب هستم. ملیحه سربه ­سرم می­گذارد که آزادی را باید به کسی بدهند که عقل دارد.

بریده کتاب(۵):

پسرها اگر غلط اضافی می ­کنند، چون کنار بی ­عقلی­شان یک کمی نترسی هست. اما دخترها که این­طوری بی­رحمانه تن و بدن ضریفشان را خط و خش می­اندازند چی؟ ادای ما را در می­آورند که چه بشود؟ مثلا ما پسرها چه چیزی بیش­تر داریم؟ بشوند مثل ما که چه غلطی بکنند؟ اگر روزی ملیحه، وای ملیحه، خودم ملیحه را می­ کشم اگر بخواهد چنین غلط­ هایی بکند.

بریده کتاب(۶):

خدایی که دیگرنیست تا آرامش بدهد، تا پناه باشد و محبت کند. خدایی که نفی شده است.
هستی یا نیستی خدایا؟ تو کی هستی؟ من کیم؟ وقتی بودی نمی­خواستمت. فکر می­کردم مزاحم راحتی­های منی. حالا که قرار است نباشی من چرا بی­قرار شده­ام. چرا همه کسانی که تو را ندارند آرامش هم ندارند. حتی اگر از سرتا­ پایشان نشانه آسایش باشد.