انسان شناسی

 

 

کتاب انسان شناسی: علم انسان شناسی، آیینه تمام نمای جامعه معاصر

 

کتاب انسان شناسی
نویسنده: مصطفی عزیزی
انتشارات معارف

بریده کتاب:

آیا روح انسان در بدن او مستقر است یا از جای دیگر بدن را کنترل می کند؟
پیوند میان نفس و بدن همانند رابطه کبوتر با قفس؛ یا کشتی بان و کشتی؛ یا ظرف و مظروف نمی باشد؛ بلکه رابطه نفس و بدن رابطه ای بسیار ژرف و عمیق است…

همان گونه که خداوند یک نوع احاطه و سلطه بر جهان هستی دارد، روح نیز نوعی سلطه و احاطه و مدیریت نسبت به بدن دارد. بهترین گواه بر این که روح در بدن جای ندارد این است که هنگامی که عضوی از اعضای انسان مانند دست و پا و بدن قطع و جدا می گردد انسان احساس نمی کند بخشی از روح او جدا شده و از روحش چیزی کاسته شده است، بلکه خود را همان گونه می یابد که قبل از قطع عضو می یافت. بنابراین اگر روح انسان در تک تک اعضاء استقرار می داشت، با قطع شدن اعضای بدن آن بخش از روح هم به تبع مکانش قطع و جدا می شد، درحالی که چنین نیست. ص۳۱ و۳۲

بریده کتاب(۲):

امام علی علیه‌السلام می فرمایند:
خداوند خلق عالم را سه گونه آفرید، فرشتگان و حیوانات و انسان. فرشتگان عقل دارند بدون شهوت و غضب، حیوانات مجموعه ای از شهوت و غضب اند و عقل ندارند، اما انسان ترکیبی از عقل و شهوت و غضب است، تا کدامین غالب و چیره شود؛ اگر عقل او بر شهوتش غالب شود؛ از فرشتگان برتر است و اگر شهوتش بر عقلش چیره گردد از حیوانات پست تر است. ص ۹۰

بریده کتاب(۳):

اگر هدف خلقت انسان تکامل است، هدف تکامل چیست و چه فایده ای دارد؟
شما چرا کار و فعالیت می کنید؟ خواهید گفت: برای به دست آوردن مال و ثروت. چرا به دنبال مال و ثروت هستید؟ خواهید گفت: برای تامین خوراک و پوشاک و مسکن. چرا در جستجوی خوراک و پوشاک و مسکن هستید؟ خواهید گفت: برای به دست آوردن آسایش و لذت.
در اینجا به یک ارزش ذاتی رسیده اید که دیگر چرا و ولیل نمی خواهد. آسایش و لذت خود به خود مطلوب ذاتی انسان است، لذا چرا بردار هم نیست. اساساً اموری مانند :«آرامش» «لذت» «احساس امنیت و شادی» «احساس دارایی و بی نیازی» و مواردی مانند آن، دارای ارزش ذاتی است، یعنی برای انسان مطلوبیت ذاتی دارند؛ برخلاف اموری چون پوشاک و مسکن و…

حال در پاسخ به این پرسش که تکامل برای چیست؟ باید گفت کمال هدف نهایی است و ارزش و مطلوبیت ذاتی دارد و مقدمه و زمینه ساز هدف دیگری نیست.
حضرت موسی علیه‌السلام به حضرت خضر علیه‌السلام فرمودند: آیا امکان دارد من به دنبال شما بیایم و از علم و معرفت شما در راستای رشد و کمال خود بهره مند گردم؟ در این جا حضرت خضر نمی پرسد که رشد و کمال را برای چه می خواهید؟
بنابراین کمال و تکامل، خود هدف نهائی است و ارزش ذاتی دارد. ص ۱۰۹