انگیزه های بزرگ برای دانشمندان کوچک
انگیزه های بزرگ برای دانشمندان کوچک
نجیب الله نوری
انتشارات امام خمینی
بریده کتاب:
سعی و تلاش کودک را تشویق کنید، نه محصول و نتیجه کار را.
گاه ممکن است کودک در آغاز کار خوب نتیجه نگیرد، اما تلاش او ارزش دارد؛ هرچند نتیجه خوب نباشد؛ بنابراین باید این تلاش و فرایند تشویق شود. ممکن است نتیجه کار خوب نباشد و کودک نیز آن را درک کند. بنابراین تشویق چنین کاری را بی دلیل می پندارد. چنین تشویقی سرانجام کارایی خود را در افزایش انگیزه از دست می دهد.
همچنین اگر از آغاز کار، نتیجه تشویق شود، ممکن است کودک کار را پایان یافته و کامل بداند و برای بهبود نتیجه تلاش نکند، اما اگر این گونه تشویق شود که «این تلاش ستودنی است و برای رسیدن به نتیجه بهتر، تلاش بیشتر لازم است.» راه پیشرفت برای کودک هموار می شود. (انگیزه های بزرگ برای دانشمندان کوچک، ص۳۱و۳۲)
بریده کتاب(۲):
درباره اشتباه های کودک، زیاد سختگیری نکنید.
کودکان معمولا در حال یادگیری و دست یافتن به تجربه های جدید اشتباه می کنند. برخورد والدین در این موارد می تواند بسیار موثر باشد. اگر اشتباه کودکان را دلیل بی عرضگی و ناتوانی آنان بدانیم، آنان درباره خویش و توانایی شان احساس منفی پیدا می کنند، اما اگر والدین به جای سرزنش کودکان، راه پرهیز از اشتباه در آینده را به آنان بیاموزند و اشتباه را لازمه یادگیری و دست یافتن به تجربه های جدید بدانند، خودباوری کودکان تضعیف نمی شود. (انگیزه های بزرگ برای دانشمندان، کوچک ۳۸و۳۹)
بریده کتاب(۳):
اگر کودک شما یک گام در مسیر تحصیل بردارد و شما او و حرکتش را تشویق کنید، مطمئن باشید که گام های بعدی را استوارتر و باانرژی تر برخواهد داشت. تشویق نوعی جرئت دادن به فرد است. کودک شما به سبب این جرئت و قوت قلب می تواند وارد دنیایی ناشناخته شود و تجربه هایی جدید به دست آورد. تشویق ممکن است در ظاهر عملی ساده به نظر آید. برای مثال اگر کودک شما حرکتی مثبت در مسیر تحصیل انجام دهد و شما با گفتن عبارت های «آفرین»، «عالی»، «چه خوب» و «احسنت» تشویق کنید یا او را ببوسید و در آغوش بگیرید، چندین نیاز روان شناختی وی را ارضا می کنید و او را به حرکت، جهش، تلاش و موفقیت وا می دارید. (انگیزه های بزرگ برای دانشمندان کوچک، ص۲۸)
بریده کتاب (۴):
با احترام و محبت با او برخورد کنید و از توهین و سرزنش بپرهیزید.
همان گونه که گفتیم، فرد زمانی برای خود احترام قائل خواهد بود که دیگران به او احترام بگذارند. به بیان دیگر، نگاه دیگران به انسان بر نگاه خود فرد به خودش تاثیر می گذارد. اگر شما به کودکانتان احترام نگذارید، آنان نیز خویش را در خور احترام نمی دانند و به خود و شایستگی شان دید منفی پیدا می کنند. (انگیزه های بزرگ برای دانشمندان کوچک، ۳۹)
بریده کتاب(۵):
کردار و عملکرد کودک را تشویق کنید، نه شخصیت او را.
والدین باید همیشه شخصیت کودک را تأیید کنند. اگر کودک تنها زمانی تأیید و پذیرفته شود که استعداد و شایستگی نشان داده، عزت نفسش خدشه دار می شود. آن‌گاه رسیدن به کمال کاری کسل کننده و یک نواخت خواهد بود. در این صورت، اگر کودک شکست بخورد، خود را هیچ می پندارد؛ چون شخصیت او به این کار بستگی داشت و این می‌تواند به موفقیت های بعدی لطمه بزند. (انگیزه های بزرگ برای دانشمندان کوچک، ص۳۱)
خدا قوت