مهارت های دعوت فرزندان به نماز
مهارت های دعوت فرزندان به نماز: برای کسانی که دغدغه نمازخواندن فرزندشان را دارند
مهارت های دعوت فرزندان به نماز
نویسنده: محمدعلی جابری
انتشارات معارف
بریده کتاب:
نیاز ها نگرانی‌ها و علاقه های افراد، پنجره های طلایی نفوذ به درون آنها هستند. اگر والدین به گونه ای عمل کنند که فرزند احساس کند نماز باعث نادیده گرفتن نیازها و علاقه هایش می شود، از آن ها و نماز فاصله می گیرد. در مقابل اگر والدین متوجه نیازها، نگرانی ها و علاقه های فرزند باشند، محبوب قلب او می شوند و احتمال هماهنگی اش با باورها و رفتارهای والدین بیشتر می شود.
مهارت های دعوت فرزندان به نماز، ص۳۵
بریده کتاب(۲):
دختری پانزده ساله که از ابتدای تکلیف تا کنون همه نمازهایش را سر وقت خوانده است، می‌گفت: «پایبندی به نماز اول وقت را مدیون مادرم هستم.» روزی قرار بود به دکتر برویم. میانه راه اذان شد. با توقف برای نماز اول وقت ممکن بود به دکتر نرسیم. هزینه ویزیت را هم پرداخت کرده بودیم؛ ولی مادرم گفت: «نماز مهم تر است. نمازمان را می خوانیم؛ اگر به دکتر رسیدیم که چه بهتر و اگر نرسیدیم، روز دیگری نوبت می گیریم.» برای نماز ایستادیم و اتفاقاً به دکتر نیز رسیدیم. این رفتار مادرم باعث شد، هیچ گاه چیزی را بر نماز مقدم نکنم.
مهارتهای دعوت فرزندان به نماز ص۱۱۹
بریده کتاب(۳):
محبت شرط اصلی اثرگذاری مهارت های دعوت به نماز است؛ ولی متأسفانه برخی والدین به بهانه هایی همانند خجالت کشیدن و جلوگیری از لوس شدن فرزند از ابراز محبت خودداری می کنند. علاوه بر این که مهرورزی به فرزندان مانعی در برابر آتش جهنم و مجوز عبور از صراط است، نابهنجاری های کودکان و نوجوانان را نیز به شدت کاهش می دهد. محبت کردن احساس امنیت را در فرزند بالا می برد، او را به والدین و ارزش های آنها علاقه مند می کند و زمینه اثر پذیری اش از آنها را افزایش می دهد. به تعبیر دیگر، اگر رابطه عاطفی خود با فرزندانتان را تقویت کنید، بسیاری از امر و نهی های شما به فرزندانتان به صورت طبیعی حذف خواهد شد؛ زیرا همین محبت شدید کار هزار امر و نهی را انجام می دهد.
مهارت های دعوت فرزندان به نماز، ص۳۰
بریده کتاب(۴):
پیام آوران الهی در دعوت مردم به دین، مرحله به مرحله پیش می رفتند؛ بنابراین پدران و مادران هیچ گاه نباید برای جبران تأخیر، یا به انگیزه سریع تر به مقصد رسیدن، توان فرزندشان را فراموش و تکلیف های اضافی را بر او تحمیل کنند. برای دعوت فرزندان به نماز، باید ویژگی ها و ظرفیت های آنان را در هر مرحله از رشد در نظر گرفت و متناسب با آن، برنامه ای مدوّن و مشخص پی ریزی کرد. بر اساس اصل «تدریج»، نباید دعوت فرزند به نماز را به سن تکلیف حواله داد و در آن زمان بدون برنامه او را به نماز فراخواند.
در دعوت به نماز نیز گاهی باید مدت ها با سستی فرزند در نماز کنار آمد تا گام به گام او را به وضع مطلوب برگرداند.
مهارتهای دعوت فرزندان به نماز، ص۳۹
بریده کتاب(۵):
نوجوان برای رسیدن به منزلگاه یقین، به ناچار از گذرگاه شک عبور می کند و در این مسیر پر پیچ و خم، چه بسا در وجود خداوند نیز تردید کند. والدین هوشیار هیچ گاه نوجوانشان را به کفر و نفاق متهم نمی کنند؛ بلکه او را در نجات از شک یاری می دهند. باید نوجوان را یاری کرد تا باورهای دینی اش را بازسازی کند وگرنه نمی تواند برنامه های زندگی اش را پیش ببرد.
مهارتهای دعوت فرزندان به نماز، ص۱۹۴
