ای مثل روز آمدنت روشن

کتاب ای مثل روز آمدنت روشن

کتاب: ای مثل روز آمدنت روشن

بریده‌ی کتاب(۱):

بدون دعا هم می شود در کنکور قبول شد، یا به بالاترین مدارج علمی رسید و یا ثروتمند شد. بدون دعا می شود به قلل موفقیت رسید، یا شغل خوبی به دست آورد و یا همسر مناسبی اختیار کرد. بدون دعا می شود پیشرفت کرد. اما بدون کار، اگر تمام عمرت را هم دعا کنی؛ حتی غذای یک روزت هم فراهم نمی شود. اگر بدون «کار و عمل»، «دعا» مستجاب نمی شود؛ پس «دعا» دقیقا چه کاربردی دارد؟ …
دعا مکمل عمل است، افزایش دهنده عمل، اصلاح کننده عمل، به هدف رساننده عمل، بزرگ کننده عمل، به میزان تلاشی که انجام داده ای. دعا مسیرها را کوتاه، نقص ها را برطرف و اثر کار انسانی را که بعد از تلاش از «خدا» کمک خواسته است، بزرگ می کند. ص ۴و۸

در میان علائم ظهور «پر شدن جهان از ظلم و ستم» یکی از متواترترین و اصلی ترین نشانه ها است. نشانه ای که برداشت سطحی از آن، می تواند به مخدری بزرگ برای هر جامعه ای تبدیل شود؛ این عقیده که با فراگیر شدن ظلم و ستم در جهان، حضرت تشریف می آورند و همه چیز را درست خواهند کرد. بر اساس این تصور، گروهی به وجود آمد که مبلغ گوشه نشینی بود؛ این باور که در زمان غیبت، تنها کاری که باید کرد «دعا» برای «ظهور» است، نباید دولت اسلامی تشکیل داد، نباید جامعه اسلامی را توسعه داد، نباید وحدت ایجاد کرد، نباید نسبت به پیشرفت ملل اسلامی اقدام کرد، نباید از جوامع اسلامی مظلوم حمایت کرد و تلویحا باید نسبت به افزایش ظلم بی تفاوت بود، چرا که حضرت تنها در صورت پر شدن جهان از ظلم «ظهور» خواهند کرد. ص ۲۲

رهبر انقلاب نقشه امام را این گونه تبیین کرده اند:
۱. انقلاب
2. نظام اسلامی
۳. دولت اسلامی (ما اکنون در این مرحله هستیم.)
۴. کشور اسلامی
5. تمدن اسلامی
و رسیدن به «تمدن اسلامی» مقدمه ظهور است. ص ۴۱

«تمدن اسلامی» درست در نقطه مقابل تمام تمدن ها، همان باور به اسلام به عنوان تنها مسیر است؛ تمدن به معنای اسلام در تمام عرصه ها، دانش، اقتصاد، طب، هنر، معماری، جامعه شناسی، انسان شناسی، پزشکی، کشاورزی، لباس و…
تمدنی که اگر گروهی بر محور آن جمع شوند و آن را محقق کنند و نشان دهند که اسلام توان رساندن انسان به سعادت را دارد، آن گاه تبدیل به الگو خواهد شد و این الگو چیزی است که دنیای باطل تحمل آن را ندارد.
و بزرگترین ظلم، درست آنجایی شکل می گیرد که جهانی که به دنبال این الگوست را از رسیدن به آن منع کنند. اینجاست که خواست جهانی برای ظهور کسی که بیاید و جهان را پر از عدل و داد کند شکل می گیرد. ص ۴۱

«پایداری بر حق» در ظاهر ساده به نظر می رسد. اکنون وقتی به تاریخ نگاه می کنیم، به وضوح فریب عمروعاص را در مقابل سپاه امیرالمومنین درمی یابیم و یا نیرنگ معاویه در صلح با امام حسن و یا تهدید و تطمیع کوفیان توسط یزید. حالا بعد از ۱۴۰۰ سال که گرد و غبار فتنه فرو نشسته است، فضیلتی نیست که حقانیت علی بن ابی طالب را دریابیم و یا حیرت کنیم که چطور از کل جامعه اسلامی فقط هفتاد و دو نفر در سپاه حسین بن علی حضور داشتند. بیایید دست از تصورات کودکانه برداریم که اگر ما در آن زمان بودیم چنین می کردیم و چنان می شدیم. هر چند اگر واقعا می خواهیم بدانیم در آن زمان در کدام جبهه بودیم، چاره ای نیست جز اینکه مرد زمانه خود باشیم چرا که:
«کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» ص ۳۵

تا به حال دقت کرده اید چطور بزرگترین گردهمایی جهان در اربعین، پوشش خبری بسیار کمی داده می شود؟ چطور کشتار یمن، فریاد آزادی خواهی مردم بحرین، کشتار مردم میانمار و… در سکوت رسانه ها و حاشیه های خبری گم می شود؟ و در همین زمان موج رسانه ای حمایت از حیوانات برای نجات گربه ای چنان جهان را به حرکت وا می دارد که انسان حیرت می کند؟ ص ۳۱

دقت کرده اید چگونه با منطقی به یک کشور قانونی مثل سوریه حمله می کنند و در همان حال به بهانه حمایت از یک دولت غیرقانونی در یمن، این کشور را به خاک و خون می کشند؟ فریب، آن جا نتیجه می دهد که عده ای معتقد انه باور می کنند که جنگ در یمن و سوریه و عراق و… ربطی به ما ندارد. وقتی فریب خوردیم، دیگر نیازی به شمیشر نیست.
ص ۳۱

 

 

در امر به معروف و نهی از منکر، مراتبی لحاظ شده است که نوع عمل ما را مشخص می کند؛ مانند امر و نهی بصری، زبانی و جبری. اما در پایین ترین مرتبه، وقتی هیچ کاری از دستمان بر نمی آید و احتمال هیچ تاثیری وجود ندارد، و حتى در شرایط بسیار خطرناک، مرتبه ای وجود دارد که هر کس باید آن را انجام دهد و آن « انزجار از گناه» و « دعا» برای فرد خطاکار است. و جالب است که این دعاها به استجابت بسیار نزدیک است. ص ۱۲