خودم را به که بسپارم؟
کتاب خود را به که بسپارم؟
نویسنده: مجتبی حیدری
ناشر: امام خمینی
موضوع: مدیریت خانواده
بریده کتاب(۱) :
برخورداری از استقلال فکری، از پیش نیازهای مهم مدیریت موفق بر خانواده است.
استقلال فکری به این معناست که فرد بتواند با وجود مشورت با دیگران و شنیدن نظر آنان، خود به تنهایی و بدون تاثیرپذیری از ایشان تصمیم بگیرد.
ص۳۲
بریده کتاب(۲) :
در آغاز ازدواج، بسیاری از مردان و زنان از این ویژگی برخوردار نیستند و در نتیجه، تحت تاثیر سخن اطرافیان همچون مادر و خواهر قرار می گیرند و ممکن است با ناپختگی و بی تجربگی، در برابر همسر خود موضع گیری کنند
یا بدون مشورت با او تصمیم هایی بگیرند. این کارها به تدریج، زن و شوهر را از یکدیگر دور می سازد و صفا و صمیمیت آنان را کاهش می دهد.
زن و شوهر می باید این نکته را درک کنند که آنها نزدیک ترین رابطه را با هم دارند و نباید تحت تاثیر سخن هیچ کس دیگری قرار گیرند.
زن و شوهر می باید در هر امری که ممکن است میان آنان کدورت ایجاد کند، با یکدیگر به گفتگو بنشینند و مانع ایجاد سوءتفاهم یا دخالت دیگران در زندگی زناشوییشان شوند.
ص ۳۲
بریده کتاب (۳) :
روش صحیح مدیریت در هر سازمانی از جمله در خانواده، روش آزادمنشانه و مشارکتی است. در این شیوه، مرد می باید با آن که مدیریت خانواده را بر عهده دارد، همسر را نیز در تصمیم گیری ها و امور مربوط به خانواده مشارکت بدهد؛
به گونه ای که زن به هیچ وجه خود را در اداره خانواده، بدون نقش و بی مسئولیت احساس نکند.
در این حالت، زن و شوهر هر دو در اداره خانواده نقش دارند. مرد، کارهای مربوط به بیرون از خانه، و زن، کارهای درون خانه را بر عهده دارد. فضای خانواده به گونه ای است که یکی خود را رئیس و فرمانروا و دیگری خود را زیردست و فرمانبر احساس نمی کند. در چنین خانواده ای مرد هر چند بر اساس آیه “الرِّجالُ قَوّامُونَ عَلَی النِّساءِ” سرپرست خانواده است
هیچ گاه از این سمت سوءاستفاده نمی کند و به همسر و فرزندان زور نمی گوید. در چنین وضعیتی، مرد تا جایی که مصالح خانواده اجازه دهد، در تصمیم گیری ها، نظرها و خواسته های همسر را در نظر می گیرید، و در مواقعی که اختلاف نظر وجود داشته باشد، با بحث و گفتگوی منطقی، به دور از تعصب و لجاجت، در جهت حل مشکل و رفع اختلاف می کوشد و از این که همواره نظر خود را بر همسرش تحمیل کند، می پرهیزد؛
چون در این خانواده، آن چه مهم است مصالح خانواده است، نه نظر و دیدگاهی خاص و به کرسی نشاندن عقیده خود.
از این رو، چنین خانواده ای در مسیر رشد و تعالی گام برمی دارد.
