امیر من
امیر من : شناختی مختصر ولی عمیق از امیر کربلا، امیری به نام حسین…
امیر من : نرجس شکوریان فرد، عهد مانا
بریده کتاب(۱):
هق هق گریه هم را خاموش نمی کنم!
جلوی اشک هایم را نمی گیرم!
به خودم دلداری نمی دهم تا آرام شوم!
اما خدایا! فقط حسین است که می تواند برای تو همه ی زندگی اش را ببخشد.
عکس نوشته کتاب امیر من
هر چه غیر محبت غیر اوست، دود است و هیچ!…
خودت را با سرگرمی ها، کوچک و پست نکن!…
لذت دنیا نگذاشت تا به دانایی شان عمل کنند…
دلشان لذت دنیا می خواست… لذت رنگ شده…
حسین را حسین نشناسان نکشتند… دنیا پرستان کشتند…
تنها صالحین هستند که حتی در اوج قدرت، ظلم نمی کنند و یاور مظلومند…
ایمانی که با عمل همراه نباشد ایمان نیست، ورد زبان است…
شمشیر کشیدند…
ضعف و ترسشان مقابل پسر فاطمه ایستاندشان…
زن ها پایه ی تربیت هستند…
کار این امت درست نخواهد شد مگر با شهادت من و اسارت خانواده ام…
بخشنده ترین این دیار حسین علیه السلام است،مشکلت را فقط حسین حل می کند!
می دانی چه چیزی مهم است؟
یک پشتیبان مهربان! اگر عزم بر آبادی روح و جانت داشته باشی،
کربلا خوب وعده گاهی و حسین خوب میزبانی است…
تو را دارم چه غم دارم
حسین جانم حسین جانم…
بریده ای از کتاب:
نمی دانست چه گونه حرفش را بزند. از هر کس پرسیده بود نشانی حسین بن علی را داده بودند!
بخشنده ترین این دیار حسین است.
-مشکلت را فقط حسین حل می کند!
-از من می شنوی جز با حسین با کسی دیگر در میان نگذار!
–حسین را که ببینی خودش کارت را سامان می دهد!
-این جا بی خود نگرد، خانه ی پسر علی از آن سوست!
بریده کتاب :
ابالفضل العباس بر بام خانه ی خدا ایستاد و خطبه خواند، روز هشتم ذیحجه.
سرها بالا را نگریستند و صدای رسای عباس را شنیدند:
این خانه به برکت قدوم جد حسین شد قبله…
حال شما ناسپاسی می کنید و راه خانه را بر امام می بندید…
