جک جنگلی

کتاب جک جنگلی
نویسنده: جان کریستوفر
مترجم: حسین ابراهیمی (الوند)
انتشارات افق

معرفی:

این رمان تخیلی، خوانندگانش را به ۳۰۰ سال بعد می برد؛ به زمانه ای که بیشتر مردم به علت ماشینی شدن بیش از حد زندگی، ازبین رفته اند.
شهری های قدرتمند، جنگلی های ساده را استثمار می کنند.
پسرکی نوجوان به این وضع اعتراض می کند و به جزیره ای دور تبعید می شود.
او و دوستش تصمیم می گیرند فرار کنند و به جنگل بگریزند.

بریده کتاب:

در طول دویست سال، بشریتی که ناگهان به ماشین آلات و قدرت دست یافته بودند، بدون این که به آینده خود فکر کنند، در نهایت بی پروایی تمام منابع انرژی خود را از نفت گرفته تا زغال سنگ، سوزاند و به باد فنا داد.
به این ترتیب ذخایر نفتی به پایان رسیدند، رگه های زغال سنگ آنقدر نازک و کم مایه شدند که از نظر اقتصادی استخراجشان دیگر مقرون به صرفه نبود.
در نتیجه، ساختار پیچیده اوایل قرن بیست و یکم در اثر جنگ ها و شورش ها از هم پاشید و انسان ها در میان ماشین آلات زنگ زده برای تکه ای نان، به جان هم افتادند.
انسان ها بصورت میلیونی از بین رفتند و تنها عده کمی توانستند در میان این هرج و مرج، جامعه ای نو بنا کنند.

بریده کتاب(۲):

شهرنشین ها به یک‌نواختی عادت کرده اند.. آنها تنبل و سست شده اند.
مدت هاست که اختیار ماشین ها و خدمتکارها را به دست گرفته اند، زندگی شان راحت و بدون دردسر می گذرد..
آن وقت نیمه شب و توی شهر، یک دفعه دشمنی واقعی از راه می رسد.
اول به شدت تعجب می کنند، بعد دچار ترس می شوند و سرانجام هم وحشت آنها را از پای در می آورد.
کسی که اسیر ترس و وحشت بشود، قبل از شروع جنگ شکست خورده است.

 

 

 

 

نقد رمان جک جنگلی: آینده­ ی زندگی به سبک اروپا از زبان خود غربی ­ها

 

نقد رمان جک جنگلی نوشته ی جان کریستوفر
جک جوانی ست که زندگی حیوانی و پر از دروغ و خیانت و تجمل هم نوعان غربی خودش را نمی­ پسندد و فرار کرده و به جنگل پناه می­ برد. آن­ها متهم هستند به وحشی­ گری. در حالیکه مردم داخل شهرها خوی حیوانی دارند و به انسان ­ها و کوچک و بزرگ رحم نمی ­کنند و با این که همه جور امکانات دارند باز هم به جان هم می ­افتند. اما جک و دوستانشان، نه تنها وحشی نیستند بلکه از همین مردم شهرها هستند که از بی­ عدالتی ­ها خسته شده ­اند، انسانیت دارند و دور از ظلم زندگی می­ کنند.

به هر حال از زبان خود غربی ­ها، آینده­ ی زندگی به سبک اروپا و زشتی­ هایش را خواندن لطف دیگری دارد