آوازهایم برای تو

آوازهایم برای تو: داستان روزهایی که سن بعضی قد نمی دهد به یادآوری را می توان در این کتاب خواند

آوازهایم برای تو
نویسنده: نورا حق پرست
انتشارات: کانون پرورش فکری کودک و نوجوان

 

بریده کتاب:

درآستانه در زن و مردی میان سال وسبزه رو و پسری سیزده چهارده ساله ایستاده بودند. گفتم: ((بفرمایید درخدمتتون هستم.)) پسرک لحظه ای به من خیره شد و نگاهش را دزدید. پرسید شما خودتون هستین؟
خندیدم وگفتم: ((یعنی چی؟ پس قراره کی باشم؟))
پسرک زیپ کوله پشتی اش را باز کرد و یک عکس کوچک که میان صفحه دفتر بود, نشانم داد. نگاهی به عکس کردم وگفتم: ((این چیه؟)) پسرک گفت: ((خانم , این عکس شماست؟))

در و دیوار دور سرم چرخید. گیج و بهت زده گفتم: ((این رو ازکجا آوردی؟)) دست هایم لرزید. عکس روی میز افتاد. با چشم های پر اشک ولب های خندان گفتم: (آره این عکس منه یکی مثل همین رو خودم دارم. این منم. این مادرمه این ننه صفوراست, این بچه ها هم علی , بهار و واین یکی هم….))خیره به پسرک نگاه کردم پسرک با بغض گفت: (من حامی ام, حامی….)) اشک توی چشم های قشنگ و سیاهش نشست و رو به زن گفت: ((خاله دیدی پیداش کردم.)) زن هم گریه اش گرفت. مرد بازوی پسرک را فشرد و رو به آسمان گفت: ((خدایا شکر! قربون بزرگی و لطف تو برم)) نتوانستم جلوی فریاد شادمانه ام را که با گریه همراه شد بگیرم.
جلو رفتم, چشم به چشم های پسرک دوختم وگفتم :
((عزیزمادر, حامی)

 

 

بریده کتاب:

گفتم: روزگارچقدر زود می گذره, همین احسان تا دیروز یک وجب بچه بود, حالاشده شاخ شمشاد. خداکنه همه جوون ها خوشبخت بشن.
بهارگفت: ((بعله, جوون ها خوش بخت بشن وعاشق ها به هم برسن, آقا احسان که به نغمه رسید ان شاء الله داداش علی من هم به سا…..))
علی پرید وسط حرف بهار((بهار چقدر خودت رولوس می کنی برو به کارهات برس))

بریده کتاب(۳):

بعد از نماز، نشسته بودم و تسبیح سبز رنگ حسین آقا را می چرخاندم و ذکر می گفتم که آمد و روبرویم نشست. آرام دستم را گرفت و با چشم های سیاه و غم زده اش نگاهم کرد. طاقتم تمام شد. اشک توی چشم هایم دوید. تسبیح را توی دستش جادادم و صورتش را بوسیدم و باز هم همان چشم های سیاه و بارانی به جای زبانش از من اجازه می خواستند. نادر ساکت بود.
گفتم: « برو، راضی ام به رضای خدا»
بغلم کرد، چشم هایش خندید، با خوشحالی دست و صورتم را بوسید و گفت: «مامان، الهی قربونت برم.»