کتاب: نبرد تیله ها
نویسنده: علی امیرحسینی
ناشر: شهید کاظمی
بریده‌کتاب(۱):
آن زمان کوچه ما هم مثل بقیه کوچه های شهر، نمادی از یک کوچه اسلامی واقعی بود. جایی که شیعه و سنی در کنار هم با آرامش کامل زندگی می کردند. با اینکه منطقه ما به منطقه شیعه نشین معروف بود، بیش از نصف خانه های کوچه ما مال برادران اهل سنت بود. من از وقتی بزرگ شدم، خودم را در کنار برادران اهل سنت دیدم. ص ۲۳
کتاب: پس از بیست سال
نویسنده: سلمان کدیور
ناشر: شهرستان ادب
تبلیغ کتاب:
پس از بیست سال روایتی است داستانی از تاریخ و مردمانی که عجیب، شبیه ما بودند!
روایتی که تو را تا «کاخ علی» می برد، و با دیدن مسجدی از گِل و چوب، تو را حیرانِ مرکز فرماندهی امیرالمومنین می کند!
داستان آدم های ظاهرا خوبی که با کارهای بدشان، «فاجعه»هایی بزرگ آفریدند! و تاریخ چه عریان، اثبات می کند که بزرگترین یاران دشمن، دوستانِ «کم ایمان» اند، نه بی ایمان!
وقتی در کشاکش میدان نبرد، زیر تیغ شمشیر و هجوم نیزه ها، مردی را می بینی که فرمانده سپاه علی(ع) است و در دفاع از او دلیرانه می جنگد و بی مهابا حمله می کند، شاد می شوی! اما همین که نامش را می شنوی، یخ می بندی؛
«شمر بن ذی الجوشن»…
لابلای خطوط این صفحات، هم مالک اشتر را ملاقات می‌کنی و هم عمار یاسر را، هم شجاعت ابوذر را حس می کنی و هم طعم آشنایِ محبت و عدالتِ غریب ترین امام عالم را می چشی. حیرت، همنشینِ دائم توست در این داستان.
و عشق یعنی، با این که می دانی انتهای ماجرا چیست، آرزو کنی که ای کاش داستان عوض شود، علی تنها نماند… و عقل یعنی، بلند شوی و برای یاری فرزند علی، کاری کنی، که او هم مانند جدش غریب نماند!
کتاب یحیا
نویسنده: امیرحسین معتمد
نشر احیا
موضوع: اجتماعی
خلاصه‌کتاب:
داستان طلبه ای که برای تبلیغ به یک روستای دور افتاده می‌رود. روش تعامل با اهالی روستا و حل مشکلات آنها به خوبی بیان شده است.
بریده‌ی کتاب(۱):
۱.سیدضیل سفرش های اخر را کرد و گفت از حالا اگر مردم نمازشان را غلط بخوانند، تو هم شریک سهوشان هستی،گفت،آقاسید یحیا خدا رزق خورد و خوراک خلایق را سوا کرده،هیچ کس گرسنه نمی ماند،ولی دین مردم را باید ببری بهشان برسانی،برو رزق مردم باش.ص۱۷
کتاب مهاجران
نویسنده: هاوارد فاست
مترجم: فریدون مجلسی
ص۱۱
در پایان هفته پنجم، آن شصت دلار تمام شد. جوزف دانست که سرش کلاه رفته بود و دانست که در این مورد هیچ کاری از او ساخته نیست. دانست که گول خوردن و مورد کلاه برداری و دزدی و فریب قرار گرفتن، برای دو مهاجر که انگلیسی نمی دانند و خویشاوند و دوستی هم ندارند، بخشی جدایی ناپذیر از زندگی در آمریکا است!
ص۱۷
نه جوزف حرف می زد و نه هیچ یک از کارگران قرارداری. آن ها صف کشیده بودند و منهتن را که در دوردست ها بود می نگریستند. چهره هایشان بی احساس و ناامید بود.
وقتی آن ها واگن های قراضه حمل کارگران را دیدند و به آن اعتراض کردند، مانسینی (پیمانکار پولدار آمریکایی) به آنان اطمینان داد که این واگن، یک واگن سر بسته معمولی نیست. در یک طرف آن توالت هایی قرار دارد و واگن به دو بخش تقسیم شده است، به طوری که زنان می توانند بخشی ویژه در اختیار داشته باشند و تشک هایی برای خواب در اختیارشان است. هر روز به آنها غذا و آب آشامیدنی می دهند. سفری جالب و لذت بخش در پیش خواهند داشت!
البته خیلی چیزهای دیگر هم بود که می توانست بگوید، اما از گفتن آن خودداری کرد؛ این که توالت ها کثیف بود و خوب کار نمی کرد، به زودی بوی بد آن واگن سربسته را خواهد انباشت! این که غذا بد و کم خواهد بود و این که آن واگن فاقد بخاری به طرزی باور نکردنی سرد خواهد شد و همچنین از گفتن این که سفر به آن سوی کشور هفت روز به درازا خواهد کشید!
۳-ص۳۹۹
وقتی دان به اتاق خودش در هتل بیلمورت رفت، روی بسترش دراز کشید و به سقف خیره شد. چهل سال داشت و اگر تا کنون کسی رؤیایی آمریکایی را در خواب دیده بود، او نیز مطمئنا چنان رویایی در سر داشت.
اکنون سال ۱۹۲۸ بود و فقط چهل سال از زمانی که مادر و پدرش در بندرگاه نیویورک از کشتی قدم به آیس آیلند گذاشته بودند می گذشت. پدرش ماهی گیری فرانسوی ایتالیایی بود که با همسری ایتالیایی، بدون ذره ای آشنایی با انگلیسی، سرگردان و بی آن که در دنیای ایست ساید نیویورک دوستی داشته باشد، قدم به آنجا نهاد.
آن ها ماجراهایی را که بر سرشان آمده بود، بارها و بارها برایش گفته بودند. آن روزهای گرسنگی در نیویورک، استخدام پدرش در یک گروه کار برای راه آهن آچیسن و توپکا و سانتافه، خطی که از فراز کوه ها وارد سان فرانسیسکو می شد، نخستین دورنمای سان فرانسیسکو، آن شهر طلایی در کنار خلیج، مبارزه برای زندگی کردن و برای زنده ماندن…
او از میان هیچ برخاسته بود و خود را به یک پادشاه و امپراتور واقعی بدل کرده بود. بر ناوگانی از کشتی های بزرگ مسافری، یک خط هوایی، یک فروشگاه بزرگ باشکوه، یک هتل تفریحی عالی و اموال و املاک بسیار فرمان می راند. هر چه داشت خودش آن را به دست آورده و نتیجه کار خودش بود. در واشنگتن و نیویورک به او خوش آمد می گفتند، مردم به او کرنش می کردند. همسرش یکی از زیباترین زنان سانفراسیسکو بود. با این حال بیش از هر کس در پهنه جهان تنها بود…!
کتاب قابیل از شکارگاه برمیگردد (فتوا- جلد دوم)
نویسنده: اکبر خلیلی
انتشارات: فرهنگ گستر
از جا بلند شدند و به طرف کاخ رفتند. داخل خیابان شروع به قدم زدن کردند. هوا کمی سرد بود. از بالای درخت ها صدای جیغ طوطی ها به گوش می رسید. در سرازیری قرار گرفتند. دوشیزه ی تنیس باز هم در همین مسیر با همین حال به روش شاهنشاه قدم میزد.
ص۱۱۰
علی سر جایش ماند. هوا تاریک شده بود. به نور کمرنگ چراغ که از آن فاصله طولانی به دیوارهای سیاه تابیده بود، خیره شد. با خود اندیشید: «چرا مردم اینجا به حرف من گوش نمی دهند.» مرد استخوانی همچنان چهارزانو نشسته بود. علی آرام به طرف بسته رفت.
ص۱۶۳
از جایش بلند شد. این زیرزمین‌ها را تا حدودی می شناخت. چندین بار تا این پله ها آمده بود، ولی هیچ وقت داخل این زیرزمین نشده بود.
ص۱۸۲
بریده کتاب(۴):
فقط از دست من و خانم جون غذا می خوره. دیروز بردمش پارک شهر با هم قدم زدیم. دائم سیگار می کشید و با درخت‌های بزرگ حرف می زد.
ص۲۸
کتاب دختر مو شرابی
نویسنده: محمد حسین زاده
انتشارات کتابستان معرفت
ترکیب حوض و درختان سر به فلک کشیده و کاشی های رنگی ساختمان ها با آن پنجره های چوبی بزرگ در کنار صدای چند پرنده خوش صدا که نغمه خوانی شان در هم تنیده شده، هر قدر آرامش بخش است، صدای این مرد آرامش بر هم زن است!
ص۹
ما در تهران با مشاوران و وزیران و درباریان شور کردیم و تصمیم بر آن شد برای دفع فتنه روس، یا با فرانسوی جماعت یا با انگلیسی جماعت هم دست و هم داستان شویم!
ص۲۰
خبرنگاری حادثه حال که هنر نیست برادر! اگر توانستی وارد قصه گذشته ها بشوی و برای آینده ها خبر بیاوری، هنر کردی!
اگر نمی خواهی تاریخ را بسازی، حداقل درست روایت کن تاریخ تاریخ سازها را!
ص۲۲۳
کتاب مرد پشت روزنامه
نویسنده: محبوبه زارع
نشر: کانون اندیشه جوان
ویشال (افسر ارشد تل آویو) آهی کشید و گفت: خیلی فکر کرده ام. به نظر من ریشه هر محرومیتی به بی عدالتی بر می گردد.
پروفسور (یکی از مدیران ارشد تل آویو )انتظار دیگری از ویشال داشت…
زیرکانه سری تکان داد و گفت: و آن وقت این بی عدالتی به چه بر می گردد؟
آنگاه قبل از آنکه به ویشال فرصت فکر کردن و جواب بدهد، ادامه داد:
شهر تو، کشور تو، و همه کشور های جهان سومی از بی مدیریتی رنج می برند. جهان نیازمند مدیریتی یک سو و واحد است. مدیریتی که خداوند آن را به یهود واگذار کرده است.
ویشال با شنیدن کلمات پروفسور قلب خود را خالی یافت. خالی تر از قبل. تمام جان خود را در هراسی نامأنوس حس می کرد. دلش نمی خواست به بحث با او ادامه دهد.
ویشال به کره زمین زل زد و جواب داد: عملیات ما زمانی مدیریت است که در این جراحی، مردمی بی دفاع و کودکانی بی گناه قربانی نشوند. درست مطابق با منشور حقوق بشر سازمان ملل. پروفسور! آیا فکر نمی کنید اصلا در این دنیای متمدن و غرق تکنولوژی دیگر نباید جراحی با خونریزی همراه باشد؟ آن هم خونریزی بی گناهان…
پروفسور گفت: در جراحی ما هیچ قربانی ای بی گناه نیست. یادت باشد که گناه را ما تعریف می کنیم و گناهکاران را ما تشخیص می دهیم.
ص۳۶ و ۳۷
صدای پروفسور: هر تفکری که مقابل نظم نوین جهانی سد شود، گناه است. این را نه فقط ما بلکه وجدان هر انسان هوشمندی تایید می کند. و امروز …تفکر اسلامی این سد را ایجاد کرده است، پس گناه یعنی اسلام و گناهکارترین یعنی مسلمان. برای همین است که خون مسلمان برای ما خدمت گزاران اداره جهان، مقدمه کار به شمار می رود. یک مرحله پاکسازی و دفاعی
ص۳۷
عشق یکطرفه در این دنیا وجود ندارد. اینجا جهان عمل و عکس العمل است.
پانیسا هم به اندازه من عاشق است..او نمرده، چون ضربان‌های قلب من، هماهنگ با قلب او جریان دارد.
ص۶۳
پروفسور:
این ما بودیم که میان اتاق هر دختربچه ای در دنیا باربی را نفوذ دادیم. یادت نرود که اگر کمر باریک باربی تا امروز هزاران هزاران دختربچه را به سو تغذیه کشانده، نشان موفقیت ما در الگوسازی از باربی بوده است. ذایقه کودکان دنیا را ما تعیین می کنیم…
ص۹۸
پروفسور:
ما برای اینکه بتوانیم بر زنجیره بشریت مدیریت کنیم، باید با حلقه های منفرد روبه رو باشیم، ام خانواده اولین عامل پیوند حلقه هاست. حلقه های به هم پیوسته در برابر جهانی شدن، مقاومت خواهند کرد… برای همین طبق پروتکل ها هر هزینه ای که صرف فروپاشی این بنیان شود، سرمایه‌گذاری در جهت نظم جهانی خواهد بود.
ص۱۰۳
پروفسور:
ویشال، تو هنوز اول راه هستی! هنوز از دنیا چیزی ندیده ای! ما در مسیر رستگاری انسان ناچار به ریختن خون های زیادی خواهیم شد. کشتی حیات بشر برای رسید به ساحل رفاه و سعادت، باید از اقیانوس خون عبور کند. باید پارو بزنی و تنها به ساحل چشم بدوزی.
ص۱۰۶
ویشال:
این شکوفه ها ظاهر است. آنچه اولین بار نگاهمان در تماشایش توقف می کند! اما باطن همان فصل نامریی آینده است. باطن، همان سیب هایی است که ماه ها بعد در سبد چیده می شود. اندیشه سطحی نگران در تماشای شکوفه ها توقف می کند و تفکر ژرف اندیشان در سبد سیب پرسه می زند.
کتاب پولینا
نویسنده : آنا ماریه ماتوته
مترجم: محمد قاضی
تا بحال شهری را در ساعت پنج صبح دیده اید؟
شهر در ساعت پنج صبح واقعا چیز عجیبی است!
۵-ص۳
از آشپزخانه همیشه بوی خوبی می آمد.
آتش، رنگ سرخ طلایی زیبایی پخش می کرد که در پرتو آن، اجاق ها و دیگ ها و کفگیرها.. برق می زدند.
برعکس آشپزخانه های شهری، این جا آتش کاملا محسوس و معلوم بود و نوری گرم در همه جا پراکنده شده بود.
مارتا با خاک انداز کوچکی خاکسترها را از اطراف اجاق کنار می زد و مراقب دیزی های گِلی پای آتش بود که غل غل می جوشیدند.
یک دیزی بزرگ و سه دیزی کوچکتر.. مثل مرغی که جوجه هایش دورش را گرفته باشند.
وقتی به پل چوبی روی رودخانه می رسیدی، هیچ صدایی به جز صدای رودخانه به گوش نمی رسید، چون صدای آب صداهای دیور را محو می کرد.
چشمانم را بستم تا صدای رودخانه را خوب بشنوم..
مدت ها بود که اصلا رودخانه ندیده بودم، جز عکس آن را در کتاب ها یا بر پرده سینما.
کتاب کیمیاگران نقش
نویسنده: منیژه آرمین
انتشارات سوره مهر
ص۱۱۸: به سراغ تلفن رفت و چند دقیقه بعد، مردی شرقی وارد اتاق شد. او امضای نقاش را خواند و به رئیس موزه گفت: «اسم نقاش، عیسی بهادری است.»
رئیس موزه دستی به پیشانی زد و گفت: «چرا تا به حال به این موضوع توجه نکرده ایم؟»
بعد رو به پیرمرد کرد و گفت: «شما عیسی بهادری را می شناسید؟»
پیرمرد کارتی از جیبش بیرون آورد و جلو چشم های رئیس موزه گرفت؛ بعد با لحنی قاطع گفت: «عیسی بهادری، خود من هستم.»
دکتر از روی صندلی بلند شد و به تابلوهای تازه ای که در اتاق بود، اشاره کرد و گفت: «تابلوی تازه خریده اید؟»
پرواز بر فراز ویوودینا
نویسنده: محموداکبرزاده
انتشارات قدیانی
سردار چقدر دلش می خواست گریه کند، اما دوست نداشت اشکش روحیه ی بچه ها را خراب کند. این هم یکی از بدی های فرمانده بودن، بود. بقیه، راحت گریه می کردند و با اشک هایشان، پشت سر احمد آب می ریختند تا زود برگردد. از زیر قرآن که رد شد، او را در آغوش گرفت و در گوشش گفت:
صدای خنده ی جمعیت که بین آنها مقامات ارتش بوسنی و مسئولین کشوری هم بود، خانه را لرزاند. یک مرتبه چهره ی آشنایی از میان جمعیت بیرون آمد. سروان دزائیچ بود که :
